Sunday, May 6, 2012

kisah tisu dan sahabat sampai akhirat

Selalu kan tengok situasi peminta sedekah lagi-lagi di tempat seperti pasar malam ataupun tempat-tempat tumpuan orang ramai. Macam-macam ragam, yang hanya pegang bekas walhal badan memang dah nampak sihat walafiat dan mampu guna tulang 4 kederat untuk bekerja, yang memang nampak tak berdaya pun ada, tapi kadang-kadang terpulang pada pandangan masing-masing untuk menilai orang-orang macam ni.

Kadang-kadang ada juga yang guna alternatif untuk cari makan dengan nyanyi dekat tempat tumpuan orang ramai, depan kedai, pasar malam...dan kadang-kadang akal kita yang tak tau lah nak kata kreatif atau apa, akan kata, "lah dia mampu beli keyboard, mikrofon, speaker tu tak ada lah miskin, so x payah lah sedekah kan?" sometimes kita pun just bagi dengan tujuan untuk bersedekah. Ikhlas atau tidak itu urusan ALLAH S.W.T ,kadang-kadang kita sendiri pun tak dapat nilai sedekah kita jatuh pada ikhlas atau tak.

gambar ihsan cik google,bukan imej sebenar pakcik tersebut

Di ringkas kan cerita, jumaat lepas aku teman kawan untuk pergi beli tiket bas balik kelantan dekat hentian putra. Aku tak pernah sampai hentian putra walhal dah 3 tahun jugak belajar dekat PJ, so disebabkan baru je habis exam and tak ada apa nak buat petang tu, aku teman kawan aku ni. Yang buat aku kagum, "kagum sangat" padahal dah nampak macam jakun, kebanyakan penjaga kaunter/orang jual tiket tahu cakap kelantan, tiba-tiba aku rasa macam dah sampai kelantan. hahaha lol..

Balik dari beli tiket, kitorang jalan dekat laluan khas(tunnel) yang sambung hentian putra sampai komuter PWTC, tiba-tiba kawan aku ni ternampak seorang pakcik ada jual tisu, pakcik ni ada satu je tangan, kaki pun lagi satu dia sorok belakang kotak tisu dia, aku x sure sama ada dia memang ada satu kaki atau dia duduk macam tu. kawan aku decide untuk beli tisu pakcik ni sambil sedekah, sedang kawan aku cari duit kecik dalam purse dia pakcik tu tanya aku.

Pakcik: kawan baik ke ni? (sambil tunjuk kat aku dengan kawan aku)
Aku : aaa.. ha'ah baik,kawan baik
Pakcik : kawan sampai akhirat lah ni?
Aku: aaa..(tergamam x tahu nak jawab apa) insyaallah pakcik,kawan sampai akhirat
Pakcik : senyum..Alhamdulillah,baguslah :)
Aku : :') (sebak)


Dalam perjalanan balik, dengan kuasa ALLAH banyak benda baik berlaku pada kitorang, kitorang x ada duit kecik untuk masukkan dalam machine beli token tu, so kitorang decide untuk pecahkan duit dekat goceries dekat LRT tu, tapi cashier tu insist untuk mintak duit kecik walhal aku x ada and aku datang beli air kotak sebab nak pecahkan duit. Tiba-tiba ada satu pakcik sebelah aku ni pun nak pecahkan duit, so disebabkan cashier tu insist cakap dia x ada duit kecik, so pakcik tu bayarkan air kotak aku sekali.

Aku dengan muka bersalah, insist nak bayar balik pada pakcik tu, tapi pakcik tu cakap tak payah. So sekarang aku ada 2 masalah.
1) kat mana nak pecah duit? so kitorang boleh beli token and balik
2) macam mana nak bayar balik dekat pakcik tu, aku dah lah x kenal dia..

Sambil bermesyuarat dengan kawan aku kat situ, pakcik tu datang lagi sekali dan hulur duit pada kitorang sambil cakap, "nah, beli token" ,kitorang tolak niat baik pakcik tu,sebab tadi dia dah bayarkan air kotak yang kitorang tak perlukan tu pun, sekarang dia nak hulur duit bagi tambang balik pulak. "eh,xpe ambik lah kat mana nak pecah duit tu?" pakcik tu tanya. Then cepat2 aku jawab kitorang pecahkan dekat pasar malam lah pakcik terima kasih banyak2.

Cerita ni tak habis kat sini je..baru nak gerak pergi pasar malam dekat stesen LRT tu,pakcik tu panggil lagi, nah, sambil hulur 2 sampul surat warna coklat sambil cakap " nah,pakcik bagi kamu orang kamu ni baik sangat, pakcik jarang jumpa orang macam kamu ni"..Terkebil-kebil kitorang, apa yang kitorang dah buat, padahal pakcik ni yang baik.

Dalam sampul tu ada voucher untuk pusat kecantikan. Walaupun kitorang tak perlukan voucher tu tapi, ayat pakcik tu yang buat kitorang rasa terharu. :')

Ayat keramat kawan aku " kalau ALLAH nak balas perbuatan kita,baik atau buruk ALLAH boleh bayar cash"


Sahabat sampai akhirat,Insyaallah :)